cudzy II
należący do kogoś innego
to z nas tych lat nie pomni, gdy, młode pacholę, Ze strzelbą na ramieniu świszcząc szedł na pole, [...] Gdzie przestępując miedzę, nie poznasz, że cudza! (II) Nie szanując niczyich kopców ani miedzy, Jeździć po cudzym gruncie bez dziedzica wiedzy (II) By wziąść w areszt ogara, że wpadł w cudze gaje (II) Wróbel mniejszy niż puszczyk, a na swoich wiorach Śmielszy jest aniżeli puszczyk w cudzych dworach. Co klucznik, to nie puszczyk; kto w cudze poddasze Nocą włazi, ten puszczyk, i ja go wystraszę (V).
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Człowiek pracujący ↔ Własność